Stoppen en doorgaan

Geplaatst op door Gorry Cleven

Soms moet je snijden in je activiteiten. Vooral als het teveel wordt, als je er geen energie meer uithaalt, als je waardegedreven wil afbouwen. Of nog tig andere redenen. Al een aantal jaren hield me de vraag bezig omtrent de breedte en de focus in mijn bedrijf. Blijf ik alle dingen doen waar ik goed in ben?. Of ga ik me focussen? Wat wil ik op dit moment van mijn leven neerzetten.

Als ik terugkijk dan ben ik blij en trots. Ik kan zien waar ik van betekenis was. Ik hou van crisis, chaos, demotivatie juist omdat er dan werk aan de winkel is. Ik kan aandacht geven aan mensen en teams die zich verwaarloosd voelen, ik kan overzicht bieden waar andere dat kwijt zijn. Een perspectief aanreiken  waar een tunnelvisie heerst. Ik hou van zaken weer op poten zetten.

Zo heb ik het afgelopen jaar orde op zaken gesteld. Als projectmanager bij RINO Zuid heb ik mijn portefeuilles teruggebracht en als zelfstandige ben ik gestopt met mijn therapie activiteiten. Ik realiseerde  me dat ik langdurige trajecten mogelijk niet meer kon afbouwen op de manier waarop ik dat zou willen. Ik kwam in een spagaat van eisen – die ik ooit zelf in een beroepsvereniging had opgesteld – en waardes. Dat versnelde deze beslissing.

Zo versnelde corona de beslissing al mijn activiteiten in een combinatie van online beeldbellen met een online ontwikkelomgeving aan te bieden. De belangrijkste opdrachten en oefeningen die ik in de loop der jaren heb ontwikkeld daarin gebundeld. Zo vullen online reflecteren en ervaringsleren in de praktijk elkaar perfect aan. Het combineren van online coaching of supervisie opdrachten, informatie en oefeningen zorgt voor een feestje. Een van de eerste deelnemers verwoorde het zo: “het is alsof ik elke keer een cadeautje uitpak”

“Het geeft minder stress en meer rendement.” Doordat je een groot deel thuis of op je werk kunt doen, geen tijd meer kwijt bent aan reizen en de activiteiten kunt kiezen en doen wanneer het jou uitkomt. Juist door de vaste coach of supervisie momenten blijft er verbinding met je ontdekkingen en reflecties thuis. Voor deze online ontwikkelomgeving heb ik ME-WE E-Learning opgezet en gaan samenwerken met Linda van Zen by Nature en met Cigdem van Valour Gym

Er is nog heel wat te verbeteren, te ontwikkelen, in te richten. Gelukkig maar, want anders was ik klaar. De helft van de trainingen zijn af. De rest volgt in de loop van het jaar.  Het leuke is dat je nu de keuze hebt alles online te doen, fysiek of een combi daarvan. Alleen de Training Teamcoaching en de Training intervisie begeleider blijven online. Het maakt niet meer uit of je in Groningen, Berlijn of Kaapstad zit. Je kunt gewoon meedoen.

Een groot deel van de foto’s op Me-WE E-Learning zijn gemaakt door Wendy Boon

Terug en vooruit

Geplaatst op door Gorry Cleven

Ruim tien jaar geleden verhuisde ik met mijn bedrijf, In Scène, naar Strijp-S. Destijds waren de laatste resten van de ‘verboden stad’ nog duidelijk zichtbaar. Zoals de slagboom van Philips aan de Glaslaan waar ondernemers en bezoekers zich moesten melden.
Sinds die tijd is de ontwikkeling van het gebied in volle gang. Ik ben altijd al geboeid geweest door grote bouwprojecten. Een bouwplaats waar afbraak, grondwerk en heropbouw plaats maakt voor iets nieuws. De inrichting en de ontwikkeling van dit meerjarenproject zijn te volgen via de site van Strijp-S
Binnen In Scène heb ik me het afgelopen jaar ook met herinrichting bezig gehouden. Wat blijf ik doen en wat stoot ik af? Dit snoeien was nodig om ruimte te maken voor schrijven, een familieverhaal, een roman, een studieboek. In bouwtermen zou je zeggen het bestek is klaar de aannemer kan beginnen.
Inmiddels heb ik mijn praktijk weer anders ingericht en zijn de trainingen voor dit jaar zijn weer gepland. Drie trainingen staan daarin centraal:

Alle trainingen zijn geaccrediteerd door de LVSC en de Intervisetraining ook door Registerplein.

Trots werken voor de kost

Geplaatst op door Gorry Cleven

 
Het voelt vervreemdend als je leest dat vrouwen parttime willen werken en je hebt dat zelf nooit gedaan en ziet dat de vrouwen om je heen dat ook niet doen. Het irriteert me als je leest dat Nederland nog steeds achterloopt met gelijke betaling. Ik reageer nukkig op een verkoper in de garage omdat hij denk dat mijn man een proefrit heeft gemaakt en niet kan bedenken dat ik de auto koop.
Wat heb ik dan toch weer een leuke week gehad!
Een uitje met netwerk en collega’s waar ik uitgebreid gesproken heb met vrouwen die (meer) dan fulltime werken. Niet alleen over een promotie onderzoek, een op te zetten module, een masterclass of mijn boek. Ook over de hoe je dat doet samen als partners en met je gezin. Hoe het soms kan voelen als je partner en kinderen thuis achterlaat en zelf voor een leuk project gaat.
Of tijdens de modeshow bij MLY omdat ik een zwangere eigenaresse zie en weet dat een eigen zaak hebben, 2 maal per jaar een collectie maken, natuurlijk prachtig creatief werken is. Maar niet past in 40 uur.
Toen ik tijdens de tango en in de ogen van mijn man keek en ik me weer helemaal verliefd gingen voelen. Tijdens een uitje met mijn dochter die ambitieus is in haar fulltime baan en mijn teleurstelling kon beteugelen toen ik uitsprak dat er zo weinig veranderd is in 30 jaar. Er is wel degelijk iets veranderd!
Dat doet me terugdenken aan mijn moeder op haar dertigste. Ik zie een jonge eigenwijze vrouw in de oorlogsjaren, met 2 kinderen en wetende dat er nog vele komen gaan. Als ze moest onderhandelen door de telefoon zette ze een zware stem op. Voor haar was meer dan fulltime werken de gewoonste zaak van de wereld. Waarom? Er moest brood op de plank, maar bovenal wilde ze onafhankelijk zijn!

Vastzitten in vechten of vluchten

Geplaatst op door Gorry Cleven

De aandacht voor ervaringen in de vroegste kinderjaren is weer groeiende. Door de kennis over stress en hoe je alarmsysteem vanaf de conseptie ervaringen opgeslagen heeft in fysieke sensaties. Door de kennis over wat er in het brein en lichaam gaande is wanneer er zich stress situaties voordoen en oude sporen eveneens geactiveerd worden. Niemand kan dat beter verwoorden dan Bessel van der Kolk en Erik Scherder.  Bessel van der Kolk doet al meer dan 25 jaar onderzoek naar de werking van het brein bij o.a. trauma. Zijn werk  The body keeps the score werd vorig uitgebracht in het Nederlands onder de titel Traumasporen. Erik Scherder kennen we o.a. vanwege zijn colleges over bewegen en muziek. Hij is een voorstander van creatieve expressie  vanwege de positieve effecten ervan op het brein.
De eerste week van oktober zal voor de eerste keer de week van de vaktherapie plaatsvinden. Door heel Nederland zijn er workshops te volgen. Ik richt me die week graag op praktijkhouders die overwegen multidisciplinair te gaan werken of nieuwsgierigen die de Kracht van ervaren willen meemaken.

Individuele oplossingen voor gelijke kansen

Geplaatst op door Gorry Cleven

Inspirerende ontmoetingen hebben mij geraakt en niet meer los gelaten. Wat is het toch fascinerend om op onverwachte momenten mensen te ontmoeten waarmee je ideeën uitwisselt, synchronie ervaart, je verbonden voelt terwijl je ook de verschillen kunt laten bestaan. Zo werd ik onlangs getroffen door Jac van der Klink, tijdens zijn lezing over Capability Approach tijdens het Tranzo -Geestdrift symposium Hoe te helpen bij ‘herstel’ binnen de GGZ? Goede zorg voor cliënten en medewerkers. De waarde zit in het werken zelf. Werk moet niet de gezondheid aantasten. Werk moet voldoening geven en bijdragen aan persoonlijke behoeften en ambities. Organisaties die de toekomst gaan maken investeren in mensen en menselijk kapitaal, in goed personeelsbeleid en in een werkomgeving waarin mensen zich gewaardeerd en waardevol voelen. Aldus Klink. De Capability Approach waarvan Nussbaum en Sen de grondleggers zijn gaat uit van de vermogensbenadering. Niet het bruto nationaal product zou centraal moeten staan bij het maken van beleid, maar de mogelijkheden van de mensen. Zij gaan uit van het recht op een minimumniveau van vermogens waarmee elke mens in staat is volwaardig te functioneren, zoals onder meer lichamelijke gezondheid en onschendbaarheid, verbeeldingskracht en sociale banden.
Niet in de laatste plaats werd ik geraakt omdat ik in mijn praktijk mensen tegenkom die langdurig hun gezondheid op de proef stellen, blijven doorwerken als het niet meer kan, zichzelf voorbij lopen en hun grenzen niet meer ervaren omdat ze het zo gewend zijn daaraan voorbij te gaan. Uit angst voor ontslag, hun leidinggevende of het gevoel niet goed genoeg te zijn. Hier begint voor mij de uitdaging om de vermogensbenadering werkelijk uit te dragen. Oplossingen zijn niet voor iedereen gelijk, juist daarin wordt een beroep gedaan op mijn creativiteit. Om af te stemmen op de vermogens van de ander en samen te zoeken naar passende mogelijkheden.