Begeleiding op het Snijvlak van Leven en Werk
In een wereld waarin professionaliteit vaak wordt afgemeten aan meetbare resultaten, cijfers en competenties, kan begeleiding soms verworden tot een technisch proces: gericht op het oplossen van problemen, bijsturen van gedrag of optimaliseren van vaardigheden.
Dat is niet waar supervisie over gaat. Supervisie is een benadering die dieper gaat – eentje die niet alleen kijkt naar wat iemand doet, maar ook naar wie iemand is en hoe die persoon zijn of haar bestaan ervaart.
Uiteraard is dat ook afhankelijk binnen welke context supervisie plaatsvindt.
Existentiële vragen kunnen zich in allerlei levensfasen voordoen. In de periode van beroepsontwikkeling, loopbaan, functie verandering, integratie met je rol in je privé leven.
Supervisie is een vorm van begeleidend leren waarin de focus ligt op het onderzoeken van de menselijke beleving achter het professionele handelen.
Het vertrekpunt is dat werk altijd verweven is met ons bestaan als geheel: onze waarden, onze angsten, onze keuzes en onze zoektocht naar betekenis.
De existentiële invalshoek richt zich op fundamentele thema’s zoals:
- Vrijheid en verantwoordelijkheid – Welke keuzes maak je en welke laat je liggen?
- Grenzen en eindigheid – Hoe ga je om met beperkingen, verlies en vergankelijkheid?
- Zingeving – Waarom doe je wat je doet?
- Authenticiteit – In hoeverre handel je in overeenstemming met je eigen waarden?
Het vraagt:
“Hoe verhoud jij je tot de situatie? Wat zegt dit over jou als mens?”
Als supervisor ben ik een medereiziger die uitnodigt tot reflectie. Er is ruimte voor stiltes, voor onzekerheid en voor vragen die niet altijd eenduidig beantwoord kunnen worden.
Hoe ziet een sessie eruit?
- Ervaringsverhaal – De supervisant deelt een recente werkervaring die hem of haar heeft geraakt.
- Verdieping – In plaats van direct naar een oplossing te zoeken, wordt er stilgestaan bij gevoelens, betekenissen en onderliggende overtuigingen.
- Existentiële thema’s – Samen wordt onderzocht welke grotere levensvragen meespelen.
- Persoonlijke positionering – De supervisant reflecteert op zijn of haar eigen rol, keuzes en waarden.
- Integratie – De uitwisseling heeft nog wat tijd nodig om in de dagdagelijkse gang die volgt de nieuwe inzichten en handelingsperspectieven te laten wortelen.
Voor wie is existentiële supervisie geschikt?
- Professionals in zorg, onderwijs of hulpverlening die regelmatig met menselijke kwetsbaarheid, ethische kwesties geconfronteerd worden.
- Coaches, therapeuten en leidinggevenden die hun zelfkennis willen verdiepen.
- Iedereen die merkt dat de kern van zijn werk verbonden is met persoonlijke waarden en bestaansvragen.
In een tijd waarin werkdruk hoog is en veel professionals kampen met vermoeidheid of zinverlies, biedt supervisie een rustpunt. Het is een plek waar niet de productiviteit centraal staat, maar het mens-zijn zelf.
Het helpt om:
- Bewuster keuzes te maken
- Om te gaan met onzekerheid
- Te werken vanuit innerlijke overtuiging in plaats van externe druk
- Te ontdekken wat jou werkelijk drijft
Supervisie is vorm van begeleiding bij existentiële vraagstukken, voor wie zijn werk en leven niet als twee losse werelden ziet. Het nodigt uit tot moed: de moed om vragen te stellen waarop geen snelle antwoorden bestaan, en de moed om jezelf daarin onder ogen te zien.
Zoals de Deense filosoof Kierkegaard ooit schreef:
“Het leven kan alleen achterwaarts begrepen worden, maar het moet voorwaarts geleefd worden.”
In supervisie leer je dat voorwaarts leven met meer bewustzijn, diepgang en verbinding.
