Terug en vooruit

Geplaatst op door Gorry Cleven

Ruim tien jaar geleden verhuisde ik met mijn bedrijf, In Scène, naar Strijp-S. Destijds waren de laatste resten van de ‘verboden stad’ nog duidelijk zichtbaar. Zoals de slagboom van Philips aan de Glaslaan waar ondernemers en bezoekers zich moesten melden.
Sinds die tijd is de ontwikkeling van het gebied in volle gang. Ik ben altijd al geboeid geweest door grote bouwprojecten. Een bouwplaats waar afbraak, grondwerk en heropbouw plaats maakt voor iets nieuws. De inrichting en de ontwikkeling van dit meerjarenproject zijn te volgen via de site van Strijp-S
Binnen In Scène heb ik me het afgelopen jaar ook met herinrichting bezig gehouden. Wat blijf ik doen en wat stoot ik af? Dit snoeien was nodig om ruimte te maken voor schrijven, een familieverhaal, een roman, een studieboek. In bouwtermen zou je zeggen het bestek is klaar de aannemer kan beginnen.
Inmiddels heb ik mijn praktijk weer anders ingericht en zijn de trainingen voor dit jaar zijn weer gepland. Drie trainingen staan daarin centraal:

Alle trainingen zijn geaccrediteerd door de LVSC en de Intervisetraining ook door Registerplein.

Trots werken voor de kost

Geplaatst op door Gorry Cleven

 
Het voelt vervreemdend als je leest dat vrouwen parttime willen werken en je hebt dat zelf nooit gedaan en ziet dat de vrouwen om je heen dat ook niet doen. Het irriteert me als je leest dat Nederland nog steeds achterloopt met gelijke betaling. Ik reageer nukkig op een verkoper in de garage omdat hij denk dat mijn man een proefrit heeft gemaakt en niet kan bedenken dat ik de auto koop.
Wat heb ik dan toch weer een leuke week gehad!
Een uitje met netwerk en collega’s waar ik uitgebreid gesproken heb met vrouwen die (meer) dan fulltime werken. Niet alleen over een promotie onderzoek, een op te zetten module, een masterclass of mijn boek. Ook over de hoe je dat doet samen als partners en met je gezin. Hoe het soms kan voelen als je partner en kinderen thuis achterlaat en zelf voor een leuk project gaat.
Of tijdens de modeshow bij MLY omdat ik een zwangere eigenaresse zie en weet dat een eigen zaak hebben, 2 maal per jaar een collectie maken, natuurlijk prachtig creatief werken is. Maar niet past in 40 uur.
Toen ik tijdens de tango en in de ogen van mijn man keek en ik me weer helemaal verliefd gingen voelen. Tijdens een uitje met mijn dochter die ambitieus is in haar fulltime baan en mijn teleurstelling kon beteugelen toen ik uitsprak dat er zo weinig veranderd is in 30 jaar. Er is wel degelijk iets veranderd!
Dat doet me terugdenken aan mijn moeder op haar dertigste. Ik zie een jonge eigenwijze vrouw in de oorlogsjaren, met 2 kinderen en wetende dat er nog vele komen gaan. Als ze moest onderhandelen door de telefoon zette ze een zware stem op. Voor haar was meer dan fulltime werken de gewoonste zaak van de wereld. Waarom? Er moest brood op de plank, maar bovenal wilde ze onafhankelijk zijn!

Vastzitten in vechten of vluchten

Geplaatst op door Gorry Cleven

De aandacht voor ervaringen in de vroegste kinderjaren is weer groeiende. Door de kennis over stress en hoe je alarmsysteem vanaf de conseptie ervaringen opgeslagen heeft in fysieke sensaties. Door de kennis over wat er in het brein en lichaam gaande is wanneer er zich stress situaties voordoen en oude sporen eveneens geactiveerd worden. Niemand kan dat beter verwoorden dan Bessel van der Kolk en Erik Scherder.  Bessel van der Kolk doet al meer dan 25 jaar onderzoek naar de werking van het brein bij o.a. trauma. Zijn werk  The body keeps the score werd vorig uitgebracht in het Nederlands onder de titel Traumasporen. Erik Scherder kennen we o.a. vanwege zijn colleges over bewegen en muziek. Hij is een voorstander van creatieve expressie  vanwege de positieve effecten ervan op het brein.
De eerste week van oktober zal voor de eerste keer de week van de vaktherapie plaatsvinden. Door heel Nederland zijn er workshops te volgen. Ik richt me die week graag op praktijkhouders die overwegen multidisciplinair te gaan werken of nieuwsgierigen die de Kracht van ervaren willen meemaken.

Stress de baas

Geplaatst op door Gorry Cleven

Ongeveer 1/3 van de mensen in de WAO heeft last van psychische klachten, vaak als gevolg van stress op het werk. 10% van de Nederlandse beroepsbevolking heeft last van burnout verschijnselen.
Mensen met een sterk verantwoordelijkheidsgevoel in combinatie met perfectionisme hebben het meeste kans op een burn-out. Een burn-out zorgt voor lichamelijke en geestelijke uitputting.
Stress is vergelijkbaar met veerkracht, is er te weinig stress dan is er te weinig energie om te presteren, is er teveel stress dan kan de veerkracht bij elk moment knappen. Zet je stress af op een stressthermometer van 0 – 10, dan is een score onder de 4 een gezonde score. Naarmate je hoger op de stressladder komt is het moeilijker stress naar beneden te brengen en wordt de vecht of vlucht reactie actief. Over het algemeen geeft het lichaam signalen af wanneer deze drempel bereikt is. Als deze signalen langdurig verwaarloosd worden, dan past je lichaam zich aan aan de stressvolle situatie, ontstaan er klachten en wordt het steeds moeilijker deze signalen te herkennen.
Bij stress komen stresshormonen, adrenaline, noradrenaline en cortisol vrij. Dit heeft invloed op de hartslag, ademhaling, transpiratie, de bloedsuikerspiegel en het immuunsysteem.
Begeleiding bij stress en burn-out richt zich op het herkennen waar gezonde stress overgaat in ongezonde stress. De aanpak richt zich op 3 gebieden:

  • Het zenuwstelstel en lichaamsbewustzijn door middel van ademhaling, hartcoherentie, herkennen van lichaamssignalen en neigingen.
  • Het gebied van de emoties, door emoties te herkennen, anders te uiten, grenzen te herkennen. Het ervaren en stellen van grenzen is essentieel in het herstelproces.
  • Bewustwording van een ongezonde leefstijl en verandering van verstikkende patronen.

Herstel van een burn-out kan jaren duren. Naarmate je eerder de klachten herkent en maatregelen neemt, des te kleiner is de kans dat je overspannen raakt. Neem je klachten serieus!
Veel informatie en online trainingen zijn te vinden op stressplein. Wil je liever face to face contact, informeer dan bij je werkgever, bedrijfs- of huisarts naar hun mogelijkheden. Liever rechtstreeks contact stuur dan via deze link een bericht

Regio bijeenkomsten Noord-Brabant

Geplaatst op door Gorry Cleven

Samen met Şeydâ Buurman-Kutsal organiseren wij voor de LVSC regio Noord Brabant jaarlijks een aantal bijeenkomsten. We hebben het programma voor 2017 bijna rond en we zijn enorm trots op de supervisoren en coaches die hieraan hun bijdrage leveren.
Zoals jullie van ons gewend zijn. Vinden de bijeenkomsten verspreid over Noord-Brabant plaats, dit jaar in Eindhoven, ’s Hertogenbosch en Tilburg. Dit jaar kunnen ook niet leden deelnemen aan deze bijenkomsten. Het programma is te vinden op activiteitenkalender van de LVSC.
De eerste bijeenkomst is gepland op 17 janauri en gaat over De neurobiologie van gesprekken. De bijeenkomst is gepland in ’s Hertogenbosch. Wees er snel bij want de ruimte vlakbij het station is bijna vol.

Schaamte

Geplaatst op door Gorry Cleven

Weer leren lopen
De afgelopen maand is het thema schaamte veel aan bod geweest in mijn trajecten. Schaamte voor dat wat je zou willen maar niet durft. Tegenover je werkgever, je collega, je team, je ouders, je partner, de buren, je vrienden.
Wat is dat toch schaamte? Schaamte is in ieder geval niet hetzelfde als schuld. Schuld kun je, juridisch, aantonen. Daarnaast kun je je wel schuldig voelen. Schaamte is iets anders. Schaamte kun je niet aantonen. Schaamte is een subjectieve beleving. Een gevoel over jezelf of zelfs plaatsvervangend over iets of iemand anders. Vaak heeft dit een lagere zelfwaardering tot gevolg of zelf een negatieve lichaamsbeleving.
Schaamte zorgt voor een negatieve ‘self talk’ en het invullen voor de ander. Die iets raar zal vinden. Dit zorgt voor onzekerheid en angst. Mensen maken zich kleiner dan ze zijn. Medewerkers declareren hun onkosten niet, stromen niet door naar betere functies, vragen een lager tarief, leidinggevende wachten te lang met iets aan de kaak stellen, delegeren minder, raken overwerkt. In het privéleven zijn mensen onbeperkt beschikbaar, durven geen nee te zeggen. Je komt in een vicieuze cirkel terecht die de negatieve zelfwaardering telkens bevestigd.
Schaamte ontwikkelt zich soms al op jonge leeftijd, in de peutertijd. Als kinderen letterlijk hun eerste stappen zetten, voor het eerst zelf ergens op af kunnen lopen en op onderzoek uit willen gaan. De leeftijd van de ontwikkeling van de autonomie, expressie en onderzoek. In dezelfde leeftijd waarin ook de morele ontwikkeling zich begint te vormen. De omgeving moedigt het eerste onafhankelijke gedrag aan, spreekt bemoedigend is trots als de peuter de overkant haalt. “Geweldig, fantastisch, goed gedaan!” De omgeving kan ook angstig reageren, over beschermend, bezorgd. “Pas op, je valt, niet zo hard!!” De omgeving kan ook niet reageren, neutraal of vernederend, ongeduldig, agressief. De reactie van de omgeving fungeert als een regulerende spiegel, waarin hechting en veiligheid kan groeien, een eerste gevoel over ik ben (niet) oké, de ander is (niet)oké.
Gelukkig zijn schaamte, een lage zelfwaardering, negatieve lichaamsbeleving en de bijbehorende gevoelens goed te behandelen. Net als andere emoties. Een emotie is een reactie op een gebeurtenis. Een reactie met een lichamelijke component, een ervaringscomponent en een gedragscomponent. In de reactie van en interactie met de omgeving ontstaan cognities. “Fout, dom, nooit meer doen – of juist – goed, oké, uitproberen”
Vanuit de ervaringsleer, zoals in ensceneringen en opstellingen, is het mogelijk gevoelens van schaamte, maar ook andere gevoelens te onderzoeken en te herzien. Door daar actief op te reflecteren ben je in staat anders te handelen, te vicieuze cirkel te doorbreken en te veranderen. Uiting geven aan wat je werkelijk vindt en wilt. De oude ervaring – inclusief de lichamelijke connectie – herkennen. Ervaren dat je regie kunt nemen, kunt delen met anderen, keuzes kunt maken. Om wel je collega aan te spreken, naar anderen te delegeren, nee te zeggen als jij weer gevraagd wordt.

Fout: Contact formulier niet gevonden.

Een mijlpaal bereikt

Geplaatst op door Gorry Cleven

Na drie jaar de modules “Lichaamsbeleving” voor anorexia/boulimia en “Weer in beweging komen” voor de BED-ers verzorgd te hebben is er behoefte aan meer vaktherapie voor meerdere programmalijnen. Zo werd er een baan gecreëerd voor een dramatherapeut / psychomotorische therapeut. Helemaal trots ben ik dan dat ook, nu het een van de therapeuten uit de poule is geworden. Ja op sommige plekken verdwijnen banen en op andere komen er weer banen bij. Het stokje doorgeven is ook loslaten. Niet alles willen vasthouden, maar anderen een kans geven.
Een mooie leerzame tijd, een fijn team, een inspirerende samenwerking. Sandra succes en Apanta-GGZ , Annemarie en Juliet bedankt!
Het werken aan de verbetering van een realistische lichaamsbeleving heeft mij weer bij de kern van mijn vakgebied gebracht. Dat de belichaamde cognitie en de bewustwording van die belichaming centraal staat in de verandering van knellende patronen. Dit geef ik graag door aan therapeuten die deze methodiek willen leren toepassen aan mensen die iets willen doorbreken.
Loslaten is niet het verleden betreuren, maar groeien en leven naar de toekomst. Loslaten is minder angst en meer liefhebben.

Fout: Contact formulier niet gevonden.

Lichaamsbeleving – Liefde voor je lijf

Geplaatst op door Gorry Cleven

Lichaamsbeleving staat centraal in de training “Liefde voor je lijf”, die 6 november van start gaat. Er is een groep voor mensen met een verstoorde lichaamsbeleving en voor mensen die het juist moeilijk vinden om in beweging te komen. Informatie en opgeven is mogelijk via https://wp.me/P55ahC-1
Hulpverleners leren in een 3 daagse training methodisch een verstoorde lichaamsbeleving te behandelen, info en opgave via  https://wp.me/P4NLBq-1V

Het lichaam weet

Geplaatst op door Gorry Cleven

Je hebt al gereageerd voordat je je bewust bent van de volledige situatie. Je emotie en gedrag reageren sneller dan je denken. Je hebt al een handreiking gedaan voordat je beseft dat je zelf een overvolle agenda hebt. Lichamelijke reacties zijn al ingezet voordat je mentale bewustzijn in actie komt.
Onze vecht – vlucht reflex wordt in de eerste jaren van het leven aangelegd, op sensorisch, emotioneel, lichamelijk niveau. Mentale activiteiten vragen om woorden en taal, ontstaan later. Het gevoel van veiligheid ontstaat allereerst sensorisch in het fysieke contact. Daar komen geen woorden aan te pas.
Dr. David Servan-Schreiber onderbouwd in ‘Uw brein als medicijn’ hoe dat in de hersenen werkt. “De bouw van het emotionele brein is heel wat eenvoudiger dan die van de neocortex. In tegenstelling tot de neocortex, zijn bij het limbisch systeem de meeste gebieden niet opgebouwd in regelmatige lagen van neuronen die informatieverwerking mogelijk maken: de neuronen zijn er min of meer met elkaar versmolten. Als gevolg van de meer rudimentaire structuur is de informatieverwerking door het emotionele brein ook een stuk primitiever dan die binnen de neocortex. Maar hij verloopt sneller en is beter aangepast aan reacties die essentieel zijn voor overleving. Zo kan in een donker bos een op een slang lijkend stuk hout op de grond een angstreactie teweegbrengen. Zelfs nog voordat andere delen van de hersenen de analyse hebben kunnen voltooien om te concluderen dat het om een ongevaarlijk voorwerp gaat, heeft het emotionele brein, op basis van zeer onvolledige en dikwijls foutieve informatie, al een overlevingsreactie losgemaakt die van toepassing leek. Zelfs het weefsel van het emotionele brein is anders dan dat van de neocortex. Wanneer bijvoorbeeld het herpes- of het hondsdolheidsvirus de hersenen aanvalt, wordt alleen het diepgelegen brein aangetast, niet de neocortex. Daarom is de eerste manifestatie van hondsdolheid een volstrekt abnormaal emotioneel gedrag.
Het limbisch systeem ‘vormt een commandopost die constant informatie ontvangt uit de verschillende delen van het lichaam en daarop op de geëigende manier reageert en zo het fysiologisch evenwicht instandhoudt: de ademhaling, het hartritme, de bloeddruk, de eetlust, de slaap, het libido, de afscheiding van hormonen en zelfs het functioneren van het immuunsysteem staan onder zijn toezicht. De rol van het limbisch systeem is waarschijnlijk het bewaren van het evenwicht tussen de verschillende functies. De ‘homeostase’, het dynamische evenwicht dat ons in leven houdt. Zo bezien zijn onze emoties niet meer dan de bewuste beleving van een omvangrijk geheel van fysiologische reacties die voortdurend de activiteit van de biologische systemen in het lichaam bewaken en deze afstemmen op de dwingende prikkels vanuit de interne en externe omgeving. Het emotionele brein staat dus in een haast nog intiemer contact met het lichaam dan met het cognitieve brein. En dat is dan ook de reden dat het dikwijls eenvoudiger is tot de emoties door te dringen via het lichaam dan via de taal.