Reflecteren kun je leren

Door stil te staan bij en te reflecteren op onze gedachten, gevoelens en ervaringen, verdiepen we onze zelfkennis en verbeteren we onze relaties en werkprocessen. Ik zocht een creatieve en speelse manier om reflectie te bevorderen. Zo kwam ik op het idee om dobbelstenen te laten maken.

Bij deze dobbelstenen staan een eental thema’s centraal die ik telkens in begeleidingssituaties terug zag komen. In intervisie, supervisie, coaching en teambegeleiding.

☘️ Bij reflectie draait alles om het bewust worden van je innerlijke wereld.

  • Wat doe ik?
  • Doe ik het goede?
  • Hoe wil ik een zinvolle bijdrage leveren?

Deze drie lagen doen elk op een ander niveau een beroep op je emoties en gevoelens. Een emotie geeft betekenis over iets wat je op dat moment ervaart en interpreteert (betekenis), bij een specifieke situatie. Een gevoel zit in je lichaam en hoeft geen aanwijsbare oorzaak te hebben. Gevoelens kunnen soms complex zijn, moeilijk te vangen of te begrijpen.

Dit is waar dobbelstenen van pas komen. Door een dobbelsteen te gooien, krijg je een “spontane” benadering van je emotionele landschap en je gevoelens.

☘️☘️ In zowel persoonlijke als professionele interacties zijn vaak ‘parallelle processen’ aanwezig. Dit betekent dat wat we in onszelf ervaren, vaak een spiegel wordt van wat we in onze relaties met anderen beleven.

☘️☘️☘️ Relaties zijn vaak het meest waardevolle onderdeel van ons leven, maar ze kunnen ook complex en verwarrend zijn. Door stil te staan bij hoe je met anderen omgaat en hoe je verbindingen creëert die zowel gezond als ondersteunend zijn, ontstaan sterke verbindingen.

☘️ ☘️☘️☘️ De positieve psychologie helpt ons om te reflecteren op wat er al lukt. om van daaruit verder te groeien. Ik hou van een positieve invalshoek. Echter niet zonder meer. Ik geloof erg in dat je mag leren van fouten, misser, blunders. Vandaar dat ik de positieve psychologie combineer met krachtgericht coachen. Belemmeringen en kernkwaliteiten staan daarbij centraal. Zo ontstond de straf;end  falen intervisiemethode.

☘️ ☘️☘️☘️ ☘️ De niveaus van Bateson en Dilts over de (neuro)logische niveaus zijn van belang om van oppervlakte naar diepgang de te komen. Deze stappen zijn te vergelijken met het ui-model van Korthagen. Beide modellen helpen ons een ervaring te verdiepen.

☘️☘️ ☘️☘️☘️ ☘️ Ik geloof in de kracht van Spel. Zo kwam ik op het idee van deze dobbelstenen. Om op een speelse manier te reflecteren en te verdiepen. Elkaar verhalen te vertellen op basis van de steen die je kies of krijgt en de worp die je gooit. De combinatie die ontstaat met jezelf en in relatie met de andere die een steen kiest en gooit. Er ontstaan verhalen.

Daarvoor heb ik bewust gekozen voor de volgende thema’s:

  • emoties
  • parallel processen
  • relaties
  • positieve psychologie
  • logische niveau’s
  • stralen falen stappen

Deze thema’s worden hierna in afzonderlijke lessen toegelicht.  Daarin vind je achtergrond informatie en een invulblad om te downloaden.

Benieuwd naar de reflectie – stenen? Hier kun je je belangstelling kenbaar maken.

Naasten betrekken?

Verschillende opvattingen kom ik tegen als het gaat om betrekken van naasten. Of het nu om partner, ouders, vrienden, collega, werkgever gaat. Wel, niet, privacy, geen tijd voor, bij elk evaluatiemoment, altijd om terugval te voorkomen. Mijn klant wil dat niet. Bij supervisie betrek ik nooit anderen, bij coaching afhankelijk van de contractering, bij re-integratie vrijwel altijd, bij therapie wisselend.
Regelmatig overleg ik met een bedrijfsarts en een leidinggevende als het gaat om de re-integratie stappen van een klant. Dit is dan vaak op verzoek van een van de partijen. Het heeft meestal tot gevolg dat de klant in een beter passend tempo terug kan keren naar werk. Zijn of haar grenzen serieuzer neemt en leert aan te geven.
Bij de vraag of we naasten zullen betrekken gedurende een traject zie ik vaak eerst wat onwennigheid. “Ik wil niemand tot last zijn” is een vaak gehoorde reactie. Je hoeft ook niet alles prijs te geven, natuurlijk blijft het van belang om als klant regie te houden over wat besproken wordt. Als klanten werkelijk de stap zetten ervaren ze vaak opluchting. Zie ik een versterkt gevoel van erkenning. Het samen delen, luisteren naar elkaar, zorgt voor verbinding. Soms werkt het niet zoals gedacht en krijg je een inkijk in de pijnlijke interactie tussen mensen.
Momenten waarop ik het belangrijk vind en dit belang benadruk zijn momenten waarop ik zie dat iemand niet uit zichzelf steun zoekt, waarin er problemen liggen in de dynamiek met anderen. Maar ook in de evaluatie of de afronding van een traject.
Ik ben benieuwd naar de overwegingen van anderen. Hoe doe jij dat? Wat zijn je overwegingen of je ervaringen?